اصالت در خاستگاه مشروعیت و بنیادهای پایداری حکومت‌ها

مقالۀ حاضر با تمرکز بر اصالت در خاستگاه مشروعیت، به بررسی عوامل مؤثر بر پایداری یا سقوط حکومت‌ها می‌پردازد. در شرایطی که تاریخ، فروپاشی بسیاری از حکومت‌ها را به اختلافات داخلی، خیانت اطرافیان و گسست مشروعیت نسبت می‌دهد، شناخت ریشه‌های بقای حکمرانی از منظر مشروعیت، انسجام و ارتباط مردمی ضروری است.

مشروعیت، اگر صرفاً بر قدرت نظامی استوار باشد و از عدالت و اخلاق تهی گردد، پایه‌ای ناپایدار خواهد داشت. وفاداری مردم، انسجام ساختاری و هوشیاری در برابر دشمنان خارجی، عواملی حیاتی برای ثبات بلندمدت یک نظام‌اند. همچنین تثبیت چهره انسانی رهبران در حافظه فرهنگی جامعه، نقشی تعیین‌کننده در مانایی مشروعیت و جلوگیری از گسست نسلی دارد.

فهرست برنامه‌ها و راهکارهای بنیادین برای پایداری نظام‌های سیاسی:

• تقویت نهادهای قانونی و تضعیف تمرکز بر اشخاص یا خاندان‌ها.

• افزایش مشارکت سیاسی واقعی نخبگان و توده مردم.

• طراحی ساختارهای امنیتی چندلایه جهت مقابله با نفوذ داخلی.

• گسترش اقتدار نرم در کنار اقتدار نظامی برای کسب مقبولیت پایدار.

بدون مکانیسم‌های شفاف برای انتقال قدرت، و در غیاب انسجام درونی و عدالت‌محوری، زمینه برای فساد، چرخش نخبگان و فروپاشی ساختار سیاسی فراهم می‌شود. این مقاله با تکیه بر اصول دینی، عقلانی و تاریخی، نقشه‌ای واقع‌بینانه برای حفظ ثبات سیاسی و پویایی در مسیر حاکمیت مشروع ارائه می‌دهد.