اصول
1: اصل ابتناء ساختار نخستوزیری به نظام حزبی قوی[1]
2: اصل لزوم پاسخگویی مبتنی بر رأی تنفیذ شدة مردم از سوی ولی فقیه[2]
اصالت پرهیز از تبدیل ساختار ریاست جمهوری به ساختار نخستوزیری
۲,۰۰۰ تومان
اصول
۱: اصل ابتناء ساختار نخستوزیری به نظام حزبی قوی[۱]
۲: اصل لزوم پاسخگویی مبتنی بر رأی تنفیذ شده مردم از سوی ولی فقیه[۲]
۳: اصل نزدیک بودن نظام اجرایی، مبتنی بر ریاست جمهوری به نظام ولایت فقیه و در نتیجه محور اصلی ناکارآمدی بودن آن ریاست جمهوری‌ها غیر ثابتی ولایت ولی فقیه
۴: اصل علت اصلی ضعف در توسه بودن نظام اداری ناکارآمد[۳]
۵: اصل خطرناک بودن ساده‌سازی تغییرات ساختاری[۴]
۶: اصل ابتناء هرگونه تغییر در ساختار نظام سیاسی، به باور حداکثری مسئولان و نیز تغییر در قانون اساسی[۵]
چالش‌ها
۱: نبود نظام حزبی نهادینه‌شده در ایران[۶]
۲: تشدید نفوذ و فشارهای منطقه‌ای نمایندگان مجلس بر دولت[۷]
[۱] . نظام نخستوزیری بدون پشتوانه احزاب قوی و رقابتی، بی‌معنا و ناکارآمد است.
[۲] . نخست‌وزیر باید پاسخگوی مردم و ولایت فقیه باشد باشد، نه صرفاً مجلس یا گروه‌های قدرت.
[۳] . ناکارآمدی بیشتر محصول ساختارهای بوروکراتیک معیوب است تا جایگاه نخست‌وزیر یا رئیس‌جمهور.
[۴] . تغییر مدل سیاسی بدون درک عمیق ساختارها و پیامدها، نتیجه‌ای جز تشدید بحران ندارد.
[۵] . بدون آمادگی سیاسی، حقوقی و اجتماعی، این تغییر ممکن نیست و حتی مضر است.
[۶] . فقدان احزاب قوی و برنامه‌محور، مانعی اساسی برای شکل‌گیری نظام نخستوزیری واقعی است.
[۷] . نخست‌وزیر ممکن است بیشتر از رئیس‌جمهور در معرض فشارهای محلی و نمایندگان قرار گیرد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.