اصول
1: اصل قرآنی بودن دشمنشناسی مؤمنانه[1]
2: اصل شناخت دشمن بر پایه معرفت توحیدی و سلوک باطنی[2]
اصول
۱: اصل قرآنی بودن دشمنشناسی مؤمنانه[۱]
۲: اصل شناخت دشمن بر پایه معرفت توحیدی و سلوک باطنی[۲]
۳: اصل تثبیت تقابل تاریخی و فطری میان اهل توحید و جریان یهودیگری تحریفشده[۳]
۴: اصل تمایز میان یهود بهعنوان نژاد و یهود بهمثابه تفکر معارض[۴]
۵: اصل رجوع به نصوص وحیانی پیش از تحلیلهای سیاسی و رسانهای[۵]
چالشها
۱: انکار یا نادیدهگرفتن دشمنی یهود توسط نخبگان و تودهها[۶]
۲: تحریف معنوی دشمنی یهود با مؤمنان به تقابل صرفاً سیاسی[۷]
[۱] . قرآن کریم با صراحت در آیه ۸۲ سوره مائده، یهود و مشرکان را دشمنترین افراد نسبت به مؤمنان معرفی میکند. این دشمنی، یک تحلیل سیاسی یا تاریخی نیست، بلکه وحیانی و فرازمانی است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.