این مقاله به تبیین مفهوم غیبت امام دوازدهم (علیهالسلام) و نقش مردم در آن میپردازد. حزب الله ابتدا به سخنی از امام اشاره میکند که بهرهبرداری از وجود امام در دوران غیبت را شبیه به بهرهبرداری از خورشید در هنگام پنهان شدن آن پشت ابرها توصیف میکند. این بدان معناست که امام بهطور طبیعی همچنان نورافشانی دارد، اما گناهان و غفلتهای مردم مانع از دیدن آن نور میشود.
سپس مقاله به نظرات شیخ طوسی و خواجه نصیر طوسی اشاره میکند که غیبت امام را از عوامل مختلف میدانند، از جمله عدم آمادگی مردم برای پذیرش حکومت امام و ترس از نابودی حق. همچنین، حضرت فاطمه زهرا(سلاماللهعلیها) نیز در سخنان خود از غیبت امام و دلیل آن سخن گفتهاند و اشاره کردهاند که امام مانند کعبه است که مردم باید به سوی او بروند، نه اینکه او به سوی آنها بیاید. در نهایت، مقاله تأکید میکند که تنها راه برای بشریت در رسیدن به سعادت دنیوی و اخروی، بازگشت به خداوند و پیروی از اهل بیت است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.