اصول
1: اصل شناخت ماهوی هوش مصنوعی به‌مثابه یک دروازه دانشی[1]
2: اصل حساسیت حوزه علمیه به‌مثابه نهاد هدایتگر تمدن[2]
اصالت ضرورت بهرۀ تمدنساز حوزه و نظام ولائی از هوش مصنوعی
۲,۰۰۰ تومان
اصول
۱: اصل شناخت ماهوی هوش مصنوعی به‌مثابه یک دروازه دانشی[۱]
۲: اصل حساسیت حوزه علمیه به‌مثابه نهاد هدایتگر تمدن[۲]
۳: اصل توجه به بُعد معرفتی ابزارهای فناورانه[۳]
۴: اصل تفکیک میان «معنای» درونی و «کارکرد» بیرونی هوش مصنوعی در نظام دانشی و تمدنی اسلامی[۴]
چالش‌ها
۱: مبهم ماندن ماهیت معرفتی ابزارهای هوش مصنوعی[۵]
۲: غفلت از نقش معرفتی نهفته در فناوری‌های مدرن[۶]
[۱]. هوش مصنوعی نه تنها یک فناوری جدید، بلکه یک دروازه جدید به عرصه دانشی است و باید آن را جلودار دانست. اگر ذات و ماهیت آن درک نشود و خودمان را جزء ارکان آن در نظر نگیریم، جامعه را به نحوی راهبری خواهد کرد که متناسب با ارزش‌های اسلامی نیست.
[۲]. حوزه علمیه، حوزه همه اعصار است و باید پاسخگوی همه نیازها باشد به گونه‌ای طراحی، برنامه‌ریزی و حرکت کند که مظاهر تمدن امروزی آن را دور نزند. باید به آینده چشم‌انداز داشته باشد تا مقهور فضای در نظر گرفته‌شده غربی نباشد.
[۳]. ابزارها معمولاً خنثی نیستند و بُعد معرفتی دارند و برای آن بُعد معرفتی است که تولید می‌شوند. باید به گونه‌ای عمل کرد که ابزارها بعد معرفتی الحادی یا مادی نداشته باشند و در منافع و مقاصد ما حرکت کنند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.