اصالت تناسب کارکردی بهره از دو اسم رحمت رحمانیه و رحیمیه بر استغفار از ظلم

اصول

• اصل اتکای استغفار مؤثر به رحمت فراگیر و نفوذپذیر الهی[۱]
• اصل تقدم توصیف رحمت الهی بر اقرار به ظلم برای ایجاد ظرفیت بازگشت[۲]
• اصل تناظر کارکردی صفات رحمان و رحیم با مراتب گوناگون ظلم انسانی[۳]
• اصل محوریت رحمت الهی در نجات انسان از ظلم خویش و نه صرفاً بر عقاب و جریان عدالت[۴]
• اصل وابستگی پذیرش توبه از ظلم به اتصال استغفار به رحمت پیشینی الهی[۵]

چالش‌ها

• تلقی ترس‌محور از توبه بدون درک مرکزیت رحمت الهی در فرآیند استغفار[۶]

[۱]. در دعای مأثور، استفاده از صفت‌های رحمان و رحیم پیش از اقرار به ظلم، نشان می‌دهد که تکیه‌گاه اصلی برای بازگشت از گناه، رحمت عام و خاص الهی است؛ زیرا بدون آن، امکان نجات از ظلم میسور نیست.