اصول
1: اصل «عیدُ اللهِ الاکبر» بودن عید غدیر[1]
2: اصل پیشینهدار بودن جشن و سرور غدیر از همان روز واقعه[2]
اصول
۱: اصل «عیدُ اللهِ الاکبر» بودن عید غدیر[۱]
۲: اصل پیشینهدار بودن جشن و سرور غدیر از همان روز واقعه[۲]
۳: اصل سنتی ریشهدار بودن جشن غدیر در میان فرزندان و شیعیان امیرالمؤمنین[۳]
۴: اصل رسمیت عید غدیر در تقویم شیعی با ظهور حکومتهای شیعی ایرانی[۴] و تداوم آن در عصر صفویه، قاجار و جمهوری اسلامی ایران[۵]
۵: اصل تجلی عمومی و مردمی داشتن غدیر در قالب شادی، آذینبندی و شبزندهداری[۶]
۶: اصل ضرورت تجلیل ویژه از سادات و گسترش صلهرحم و عیدیدهی در روز عید غدیر[۷]
۷: اصل سنت عقد اخوت میان ایرانیان در روز عید غدیر به مثابه نماد پیوندهای اجتماعی مؤمنان[۸]
چالشها
۱: برگزاری مخفیانه یا محدود عید غدیر پیش از عصر آل بویه[۹]
[۱]. در احادیث شیعه، عید غدیر با عنوان «عیدُ اللهِ الاکبر» (بزرگترین عید الهی) و «اشرف الاعیاد» (والاترین عید) یاد شده است که نشان از جایگاه ممتاز آن در نظام ولایی شیعه دارد.
[۲]. بررسی پیشینه جشن عید غدیر نشان میدهد که از همان روز واقعه غدیر خم در سال ۱۰ هجری، برگزاری جشن و سرور اتفاق افتاده است، چنانچه حسان بن ثابت در حضور پیامبر اکرم میان جمعیت مسلمانان حاضر در غدیر خم اشعاری را با صدای بلند خواند.
ینادیهم یـوم الغدیر نبیهم بخم و أسمـع بالرسول منادیـا
فقال فمن مولاکم و ولیکم؟ فقالوا و لـم یبدوا هناک التعادیـا
إلهک مـولانا و أنت ولینا و لمتر منـا فی المقاله عـاصیـا
فقال له قم یا علی فإننی رضیتک من بعدی إمـامـا و هادیـا
فمن کنت مولاه فهذا ولیه فکونوا له أنصار صدق موالیا
هنـاک دعـا الّلهم وال ولیـه و کن للـذی عـادی علیاً مُعادیـاً
پیامبر خدا آنان را در روز غدیر ندا داد، چه ندای ارزشمندی! او فرمود: مولای شما و سرپست شما چه کسی است؟ آنان بیدرنگ گفتند: خدای تو مولای ماست و تو سرپرست و ولی امر مایی. ما هرگز از فرمان تو سرپیچی نخواهیم کرد. در آن هنگام پیامبر به علی فرمود: برخیز، من تو را انتخاب کردم تا بعد از من امام و رهبر باشی. بعد فرمود: هر کس من مولا و رهبر اویم، این مرد مولا و رهبر او خواهد بود؛ پس شما همگی، از سر صدق، از او پیروری کنید. بارالها! دوست او را دوست بدار و دشمن او را دشمن بدار.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.