اصالت ضرورت تبیین اسامی کامل راویان در هر سند

اصول

۱: اصل شناخت هویت کامل راویان به عنوان شرط لازم در ارزیابی سند[۱]

۲: اصل نیازمندی اسناد ناقص یا مبهم به بازسازی هویتی از طریق منابع رجالی و حدیثی[۲]

۳: اصل بر تمایز در موارد اشتراک اسمی، مگر وحدت با قرائن ثابت شود[۳]

چالش‌ها

۱: ابهام در نام‌ها و کنیه‌های مشترک و عدم تصریح در اسناد[۴]

۲: نقص یا اختصار در نقل‌های اولیه که هویت کامل راوی را نمی‌نمایاند[۵]

[۱]. بدون دانستن هویت کامل راویان از لحاظ نام، نسب، کنیه، شهر، و طبقه، نمی‌توان هیچ ارزیابی رجالی یا سندی درستی انجام داد. این شناخت به پژوهشگر اجازه می‌دهد بین مشترکات و هم‌نام‌ها تمییز دهد و از اشتباه در تطبیق رجال جلوگیری کند. تبیین کامل اسامی در حکم مقدمه‌ای است برای وثاقت‌سنجی و کشف روابط.

[۲]. در بسیاری موارد، اسناد روایی تنها با کنیه، لقب یا عنوان غیرکامل از راویان یاد کرده‌اند. اصالت تبیین اقتضا سند می‌کند که این اسامی ناقص با استفاده از منابع رجالی و نرم‌افزارهای جامع حدیثی شناسایی، تکمیل و بازسازی شوند تا بتوان سلسله سند را به ‌درستی فهم کرد.