اصول
1: اصل ضرورت تلقی چاقی بهمثابه بحران ساختاری سلامت و نه صرفاً مسئلهای ظاهری[1]
2: اصل تقدم مداخلات پیشگیرانه بر درمانهای تهاجمی در سیاستگذاری سلامت[2]
اصول
۱: اصل ضرورت تلقی چاقی بهمثابه بحران ساختاری سلامت و نه صرفاً مسئلهای ظاهری[۱]
۲: اصل تقدم مداخلات پیشگیرانه بر درمانهای تهاجمی در سیاستگذاری سلامت[۲]
۳: اصل لزوم ورود مرحلهای، هوشمند و ساختاری بیمهها در فرایند کنترل چاقی[۳]
۴: اصل توجه به تبعات بلندمدت درمانهای جراحی بر ساختار طبیعی بدن[۴]
۵: اصل تفکیک دقیق میان مداخلات علمی و موجهای تجاری-تبلیغاتی در درمان چاقی[۵]
چالشها
۱: ابهام در نقش و وظیفه بیمهها نسبت به خدمات پیشگیرانه غیرپزشکی[۶]
[۱]. چاقی در ایران با نرخ بیش از ۸۰٪ میان بزرگسالان، به سطحی رسیده که دیگر نمیتوان آن را صرفاً یک ناهنجاری سبک زندگی تلقی کرد؛ بلکه باید آن را یک بحران مزمن، پرهزینه و تهدیدگر برای نظام سلامت عمومی در نظر گرفت.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.