اصالت توجه به فضای عرضه بیانی اشعار شاعران

اصول

۱: اصل تلاش برای خوانده شدن اشعار شاعران در جلسه شعرخوانی[۱]

۲: اصل تقوّم تداوم زمانی شعرخوانی تا زمان لذت بردن حضّار غیرخسته[۲]

۳: اصل تقوّم هرگونه اجازه به شعرخوانی به اشعار خوب و خوب­تر[۳]

۴: اصل ضرورت توجه به نحو و کیفیت خوانش شعر و نکات شعری و تأثیر آن در ابتدایی نبودن اشعار[۴]

[۱]. «اگر وقت نگذشته بود من مایل بودم که از شعر بعضی از این آقایونی که اسم آوردید و بعضی دیگه که می­بینم در جلسه حضور دارند و من روح لطیف و ذوق سرشار و شعر پخته اون­ها رو می­شناسم استفاده کنیم از شعرشون.» (بیانات رهبری در دیدار با شاعران و اهالی فرهنگ و ادب فارسی ـ ۲۶ اسفند ۱۴۰۳)

[۲]. «منتها وقت گذشته و انسان وقتی خسته است، به خصوص حالا شما که جوونید و خسته نمی­شید به این زودی اما در سنین ما انسان زود خسته میشه. وقتی خسته است انسان، لذت اون شعر رو اون­چنانی که باید و شاید نمی­بره.» (بیانات رهبری در دیدار با شاعران و اهالی فرهنگ و ادب فارسی ـ ۲۶ اسفند ۱۴۰۳)

[۳]. «شعرهایی که خونده شد، عموماً شعرهای خوبی بود، البته در یه حدّ نبود، بعضی خوب­تر بود، بعضی خوب بود.» (بیانات رهبری در دیدار با شاعران و اهالی فرهنگ و ادب فارسی ـ ۲۶ اسفند ۱۴۰۳)

[۴]. «کیفیت خوندن و توجه به نکات شعری نشون می­داد که شعرها ابتدایی سروده نشده.» (بیانات رهبری در دیدار با شاعران و اهالی فرهنگ و ادب فارسی ـ ۲۶ اسفند ۱۴۰۳)