اصول
1: اصل جواز مطلق رجوع به فالأعلم[1]
2: اصل عدم لزوم تبعیت از شکِ أعلم[2]
اصالت رجوع به فالأعلم در فرض توقف أعلم
۲,۰۰۰ تومان
اصول
۱: اصل جواز مطلق رجوع به فالأعلم[۱]
۲: اصل عدم لزوم تبعیت از شکِ أعلم[۲]
۳: اصل لزوم تفکیک حجّیت فتوای أعلم از حجیّت نظر وی بر نقد أدلۀ سایر مجتهدین[۳]
چالش‌ها
۱: تعارض آراء مراجع تقلید پیرامون حدّ اخلاقی رجوع به فالأعلم[۴]
۲: تشخیص نوع احتیاط أعلم[۵]
[۱]. این اصل بر اساس دیدگاه مرحوم آیت‌الله بهجت و ظاهر کلام سید در عروه شکل گرفته است. طبق این اصل، وقتی مجتهد اعلم در مسئله‌ای اظهارنظر صریح نمی‌کند و به احتیاط عمل می‌نماید، مقلدین مجاز هستند به مجتهد بعدی از نظر سطح علمی (فالاعلم) مراجعه کنند. این جواز مطلق است و نیاز به شرایط خاصی ندارد.
[۲]. این اصل بیان می‌کند که توقف و احتیاط مجتهد اعلم ناشی از شبهه یا تردید شخصی اوست و این امر نمی‌تواند باعث تعطیلی تکلیف برای مقلدین شود. به عبارت دیگر، شک مجتهد اعلم به معنای عدم توانایی دیگران برای رسیدن به نظر قطعی نیست.
[۳]. بر اساس این اصل، در حالی که نظر مجتهد اعلم برای مقلدینش حجت است، اما نقدهای او بر استدلال‌های دیگر مجتهدین، به خودی خود باعث بی‌اعتباری آن نظرات نمی‌شود. این نقدها بیشتر جنبه شخصی و علمی دارد تا حکم شرعی.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.