اصول
1: اصل لذتبخشی ذاتی علم به عنوان سرچشمه انگیزه درونی[1]
2: اصل تأثیر تجربه شخصی از لذت علم بر انتقال آن به دیگران[2]
اصول
۱: اصل لذتبخشی ذاتی علم به عنوان سرچشمه انگیزه درونی[۱]
۲: اصل تأثیر تجربه شخصی از لذت علم بر انتقال آن به دیگران[۲]
۳: اصل اولویتداشتن انگیزه درونی بر توصیههای بیرونی[۳]
۴: اصل تفاوت میان حضور در مسیر علم و درک حقیقت آن[۴]
۵: اصل نیاز به بلوغ ذوق علمی برای شکلگیری شخصیت عالم[۵]
چالشها
۱: فقدان تجربه واقعی از لذت علم در میان بسیاری از دانشآموزان و طلاب[۶]
۲: سطحیگرایی و نگاه نمرهمحور به علم[۷]
[۱] . زمانی که انسان لذت فهم علمی را با جان خود درک کند، دیگر برای ادامهی راه نیازمند تشویق بیرونی نیست؛ بلکه عطش دانایی خود، موتور پیشبرنده او میشود.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.