اصالت ابتناء انسان‌شناسی هستی شناسانه بر پایه معارف و علوم وحیانی و اجرائیات ولائیه

[۱] انسان به‌عنوان محور و کانون هستی در جهان شناخته می‌شود. بنابراین تمام فعالیت‌ها و اندیشه‌های انسانی باید بر اساس نیازها و ارزش‌های انسان‌محور شکل بگیرد.

[۲] اتکا به عقل و تجربه‌های فردی می‌تواند به پیشرفت‌های اجتماعی و علمی منجر شود. به‌طور کلی، تجریه‌گرایی و عقل‌گرایی به جای اعتقادات مذهبی، باید محور تصمیم‌گیری‌ها در جامعه باشد.

[۳] نظریه‌های ماوراء‌الطبیعه باید از دائره تفکر علمی کنار گذاشته شوند، تا به درک عمیق‌تری از واقعیت‌ها و قوانینی که طبیعت بر اساس آن‌ها عمل می‌کند، دست یابیم.