اصول
1: اصل کرامت علمی، فراتر از ظاهر و جایگاه[1]
۲: اصل فروتنی در عین عظمت، شاخصه بزرگان و عالمان دینی و ولائی[2]
اصول
۱: اصل کرامت علمی، فراتر از ظاهر و جایگاه[۱]
۲: اصل فروتنی در عین عظمت، شاخصه بزرگان و عالمان دینی و ولائی[۲]
۳: اصل شناخت متقابل و تکریم خُفی علما[۳]
۴: اصل پاسداری از حافظه جمعی اخلاق عالمان و بزرگان دینی[۴]
۵: اصل مرزبندی میان ادب و عوامگرایی[۵]
۶: اصل انتقال عینی فضایل به جای توصیه نظری[۶]
۷: اصل تساوی در کرامت، علیرغم تفاوت در شهرت[۷]
۷: اصل حفظ حرمت و احترام عالمان دینی حتی در روابط خانوادگی و علمی[۸]
چالشها
۱: غفلت از کرامت باطنی عالمان در جامعهی امروز[۹]
۲: ضعف در تربیت اخلاقی نخبگان و طلاب حوزوی[۱۰]
[۱] . کرامت یک عالم نه در لباس، عنوان یا شناختهشدگی او نزد مردم، بلکه در حقیقت علمی و اخلاقی اوست. جامعه علمی باید به گوهر نهانِ علم و تقوا احترام نهد، حتی اگر در نگاه ظاهری به چشم نیاید. «وقتی عالمِ ربانی، در سکوت و فروتنی، از دید مردم پنهان میماند، وظیفه جامعه است که چراغی بر مقام او برافروزد.»
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.