اصول
1: اصل ضرورت طبیعتگرایی و نگاه اکولوژیک[1] به حوادث طبیعی براساس عقلانیت ولائی حکمرانی [2]
2: اصل بهرهآفرینیهای فراوان سیل از آثار مفید و مهمّ[3]
اصول
۱: اصل ضرورت طبیعتگرایی و نگاه اکولوژیک[۱] به حوادث طبیعی براساس عقلانیت ولائی حکمرانی [۲]
۲: اصل بهرهآفرینیهای فراوان سیل از آثار مفید و مهمّ[۳]
۳: اصل ضرورت لحاظ توازن در ارزیابی پدیدههای طبیعی[۴]
۴: اصل ضرورت لحاظ مقیاسهای زمانی برای ارزیابی اثرات منفی و مثبت سیل[۵]
۶: اصل ضرورت پذیرش ریسک در اداره بحرانهای طبیعی[۶] و تطبیقپذیری[۷]
چالشها
۱: غالب بودن نگاه صرفاً بحرانمحور به سیل[۸]
[۱] . سیل بخشی از چرخه طبیعی حیات است و دارای کارکردهای اکولوژیکی مهمی است.
[۲] . تصمیمگیری درباره طبیعت باید بر پایه عقلانیت بلندمدت، زیستمحیطی و متکی بر شواهد علمی باشد، به دیگر سخن سیل سبب تخریبهای اقتصادی در منطقه سیلزده میشود اما همزمان سبب تشدید فعالیتهای اقتصادی در خارج منطقه سیلزده و همچنین تشدید فعالیت اقتصادی برای بازسازی میشود. غنی ساختن اراضی کشاورزی و همچنین در دسترس قرار دادن آب بیشتر برای فعالیتهای صنعتی، توریستی و خدماتی، فواید اقتصادی فراوانی برای سیل ایجاد میکنند. جوامع باید به گونهای رفتار کنند که خسارات و بالاخص خسارات غیرپولی سیل را به حداقل برسانند. این همان عقلانیتی است که در پس سیل خفته است و باید آن را در نظام حکمرانی محیطزیستی، اقتصادی و سیاسی جامعه جستوجو کرد. این عقلانیت، سیل را از رخداد طبیعی خطرناک، به رخدادی که میتوان با آن تطابق یافت و توأمان از فواید آن بهرهمند شد بدل میسازد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.