اصول
1: اصل اتکای کامل به دیپلماسی رسمی (برجام)[1]
2: اصل تبعیت وزرا از خط مشی رئیس‌جمهور و عدم نقد و انتقاد آنان[2]
اصالت حل‌وفصل همه مسأله از مسیر مذاکره و توافقات بین‌الملل
۲,۰۰۰ تومان
اصول
۱: اصل اتکای کامل به دیپلماسی رسمی (برجام)[۱]
۲: اصل تبعیت وزرا از خط مشی رئیس‌جمهور و عدم نقد و انتقاد آنان[۲]
۳: اصل قانون‌گرایی ظاهری صرف و پرهیز از مسیرهای غیررسمی (قاچاق یا دور زدن تحریم‌ها)[۳]
چالش‌ها
۱: عدم فروش نفت با وجود مشتری[۴]
۲: دوگانگی در تصمیم‌گیری میان دولت و سایر نهادها (مثلاً مجلس یا نهاد رهبری)[۵]
۳: ناکارآمدی تحریم‌محور برجام در تحقق منافع اقتصادی[۶]
[۱] . رویکرد دولت روحانی مبتنی بر حل‌وفصل همه مسائل از مسیر مذاکره و توافقات بین‌المللی بوده، نه دور زدن تحریم‌ها.
[۲] . بیژن زنگنه به‌عنوان وزیر نفت، سیاست نفتی دولت را تابع تصمیم کلان رئیس‌جمهور اعلام می‌کند، نه اختیارات مستقل.
[۳] . حتی در شرایط تحریم، دولت تمایلی به استفاده از مسیرهای غیررسمی فروش نفت نداشته و ترجیح داده از چارچوب‌های بین‌المللی عبور نکند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.